Geachte heer Bach, In de afgelopen decennia heb ik, bij het bestuderen en bewerken van uw muziek, zoveel vragen verzameld dat ik, zou het mij vergund zijn om eens een middagje met u door te brengen, niet zou weten waar te beginnen.
Calefax in Brunei en Singapore
Calefax in Brunei en Singapore
– Hee, hoe was ‘t? Vertel!
– Eh, ja…. Heel bijzonder, natuurlijk. Warm. De bizarre vermenging van zo’n hyperformeel staatsbezoek met het toch altijd wat slordige Azië, raar hoor. Ook een vreemde ervaring om gepresenteerd te worden als cadeau, of nee: ‘contraprestatie’, wat een woord. Voelt toch anders dan een gewoon concert, hoewel ik ook niet precies weet waarom. De gastoptredens in ons programma brachten gelukkig wat lichtheid aan. In Brunei was dat een schoolkoor en in Singapore een bespeler van zo’n Chinese knieviool, de Erhu.
– Heb je Bea nog de hand geschud?
– Bea, en WA en Máxima, de sultan van Brunei en zijn vrouw, de president van Singapore, het hele spul. En een praatje gemaakt hè.
– De sultan, is dat die man met zesduizend sportauto’s?
– Ja, en een paleis met 1788 kamers. Zijn zoon had rond de eeuwwisseling nog een gastenverblijf laten bouwen voor 1,1 miljard dollar, maar dat bleek later een beetje overbodig, dus hebben ze er een hotel van gemaakt, dat zichzelf nu zeven sterren toebedeelt. Daar verbleven wij.
– WAT? In een zevensterren hotel?
– Ik moet eerlijk bekennen dat ik de luxe er niet zo vanaf genoot, afgezien van de fantastische douche. Ik vond het vooral jammer dat er zelfs na het concert geen biertje te krijgen was. Het hele land is alcoholvrij. Wel te gek was de jungletocht die we de volgende dag deden. In een longboat door de lagune en dan de snelstromende rivier op, en daarna een wandeling door het woud naar een uitkijktoren met een waanzinnig uitzicht.
– Ja. En de jurk van Máxima?
– Mooi natuurlijk. En drie keer per dag een andere hè.
– Maar hoe ZIJN ze nou?
– Nou, vriendelijk hè. Allemaal. Maar wat ze er nou echt van vinden, daar kom je niet achter. Hoewel ik de indruk had dat ze na het concert in Singapore veel enthousiaster waren. Daar waren de omstandigheden ook wel veel beter voor ons dan in Brunei. Singapore is trouwens helemaal te gek zeg, wat een feeststad! Enkele uren na onze serene junglewandeling in Brunei genoten we van een soupertje in Singapore’s blèrende chinatown. Tamelijk onvergetelijk.
– En zei Máxima nog iets over dat ze koningin zou worden?
– Haha, nee hoor. We hebben wel even staan kletsen. Ze was iets afstandelijker dan ik me had voorgesteld, volgens mij is WA meer het gevoelsmens van de twee. Ze had natuurlijk ook een geheim te bewaren…
.
– En mag ik dit nou doorvertellen? Of krijg jij dan de AIVD op je dak?
